Over het boek
Het boek biedt verdieping aan de hand van zeven thema’s die in ieders bestaan essentieel zijn: aanvaarden, verlangen, hoop, vertrouwen, loslaten, liefde en willen. Situaties uit het dagelijks leven worden gekoppeld aan oude en eigentijdse bronnen. Ook wordt onderzocht waar de thema’s terug te vinden zijn in het dagelijks leven, in gedichten en in de natuur. Elk hoofdstuk wordt gevolgd door een praktijkgedeelte: tips, oefeningen en vragen. Per thema kunt u onderzoeken waarin u uw eigen leven herkent en wat het voor u betekent.
Titel: “Wat echt belangrijk is. Zingeving voor alledag.”
Auteur: Karen Wassink
Uitgever: Lannoo
ISBN: 978 90 209 6641 1
Aantal pagina’s: 192
Prijs: € 18,95
Te koop in boekwinkel of via internet.
Wilt u delen van het boek lezen, klik dan hier.
Aanvaarden
Vaak gaan we uit van hoe het leven moet zijn, in plaats van hoe het is.
We hebben beelden van hoe we het zouden willen. De realiteit wijkt vaak af van ons ideaalbeeld. We willen ander werk, dat echt bij ons past, een ander huis, een andere relatie. We willen dat ons kind of onze partner anders is, dat we zelf anders zijn. Dat de wereld anders is, mooier, vreedzamer. We zouden willen dat we andere keuzes hadden gemaakt of dat bepaalde dingen ons niet waren overkomen. We willen onze eigen zwakheden niet onder ogen zien, ons verdriet en onze pijn. We willen altijd ergens anders zijn dan waar we zijn. Aanvaarden is alles toelaten, erbij laten horen, niets afwijzen. Aanwezig zijn in het hier en nu. Pas als we aanvaarden hoe het nu is, is er kans op verandering.
Verlangen
Wij zijn vol dromen en wensen, grote en kleine, materiële en immateriële.
We verlangen naar rust, avontuur, de zon, gezondheid, meer tijd om te doen wat we werkelijk willen. Naar een ijsje of een paar nieuwe schoenen. Verlangen staat voor alles wat we willen, maar nog niet hebben bereikt. Verlangen is een kracht, brengt ons in beweging. Maar het doet ons ook voelen wat we missen. Vaak willen we onze dromen dan ook niet weten, want ze doen niet alleen pijn, maar maken ook onrustig en ontevreden. Het uitzicht op vervulling opent het zicht op alle belemmeringen, die overwonnen moeten worden. Het is van belang onze verlangens, dromen en wensen onder ogen te zien, ze te koesteren.
Hoop
Waar leven is, is hoop. We hopen heel veel op een dag: dat de zon schijnt, dat we de trein halen. Dat de buurman weer snel beter wordt, dat de schoenen die we zo graag willen hebben nog niet zijn uitverkocht. Sommige van onze verlangens kunnen we realiseren met ons verstand. De trein kun je halen, als je op tijd van huis gaat. Andere dingen hebben we niet in de hand. Of de zon morgen schijnt, daar hebben we geen invloed op. Je kunt sinaasappels uitpersen voor de buurman, maar of hij daarvan beter wordt, is nog maar de vraag. Dat kun je alleen maar hopen. We willen het leven graag onder controle hebben, we hebben in onze maakbare maatschappij verleerd het stuur uit handen te geven. Het is de kunst om te hopen. Maar hoop brengt ook wanhoop mee. Hopen is voorbereid zijn, uit handen geven, en niet weten of de vervulling zal komen.
Vertrouwen
Allemaal hebben we een talent. Er is iets waarin wij goed zijn. Van werk dat bij ons past, worden we enthousiast. Vaak doen we dingen, omdat de omgeving dat van ons verwacht. Omdat het meer geld of applaus oplevert, of omdat we goed kunnen leren en nu eenmaal een bepaalde opleiding achter de rug hebben. Als we eenmaal een bepaalde richting zijn opgegaan, blijven we daar vaak in zitten. Toch blijft het verlangen te doen wat echt bij ons past soms knagen. Zoals bij de man die op kantoor werkt, maar eigenlijk een hotel zou willen beginnen in Frankrijk. Er is van alles waardoor hij zich laat tegenhouden. Er is moed voor nodig om trouw te zijn aan onze innerlijke stem. Als we ons eigen spoor volgen, doen wat uit ons hart komt, geeft dat vertrouwen.
Loslaten
Veel van wat we vasthouden, is overbodig en heeft geen betekenis meer voor de dag van vandaag. Zo liggen er in mijn kast stapels tijdschriften waar ik nooit meer in kijk. Waarom gooi ik ze eigenlijk niet weg? Dan zou ik weer plaats hebben voor nieuwe dingen. We houden niet alleen spullen vast, maar ook gewoontes, gedachten, herinneringen, oordelen en vooroordelen. We houden de beelden vast die we ons van onszelf en van het leven hebben gevormd. Weggooien, loslaten is belangrijk. Het is nodig voor vernieuwing. Loslaten kan een bevrijding zijn, maar soms ook moeten we loslaten wat voor ons betekenis heeft, waarvan we nog lang geen afscheid willen nemen. We lijden verlies, verlies doet pijn. Loslaten is een worsteling, maar we hebben geen keuze.
Liefde
Fundamenteel is ons verlangen naar liefde. We willen gezien en gekend worden, gewaardeerd. Er zijn vele vormen van liefde. Het woord wordt het meest gebruikt in de zin van romantische liefde: de liefde tussen twee mensen. Vaak verwachten we veel van elkaar in relaties. Liefde is echter niet afhankelijk van die ene partner die alles moet geven. Liefde is de centrale kracht, die overal tot uiting komt, in de liefde voor jezelf en voor de ander, voor de hele schepping. Als je deel hebt aan de liefde, is die overal terug te vinden, te geven en te ontvangen. Liefde is werken met hart en ziel, met inspiratie. Kwaliteit, inhoud, zorgvuldigheid en mensen centraal stellen boven het systeem en de economische winst, maatwerk leveren. Liefde is de basis.
Willen
We willen veel, doen veel. We willen carrière maken, kinderen opvoeden, een relatie onderhouden, een vriendenkring, een huishouden, vakanties, sporten. Iedereen heeft het altijd druk. We hebben het gevoel nergens tijd voor te hebben. Willen wordt moeten. Tijd hebben is het belangrijke van het onbelangrijke onderscheiden en achterwege laten wat niet de moeite waard is. Tijd hebben betekent keuzes maken. Kiezen is moeilijk in deze tijd met een veelheid aan mogelijkheden. Een besluit brengt verantwoordelijkheid met zich mee. Vaak willen we de consequenties van ons besluit niet op ons nemen. Hoe weten we wat we echt willen? We reageren op alle impulsen die op ons afkomen, op wat anderen van ons verwachten. We willen erbij horen en beloond worden en worden daardoor afgeleid van onszelf, van de wil die uit onszelf voortkomt.
Verlangen brengt ons in beweging.
Of het feest slaagt, heb je niet in de hand.